Τι κάνεις όταν δεν πιάνουν οι αντιβιώσεις;

Μόλις τελείωσε άλλος ένας κύκλος αντιβίωσης...
Και μετά από αυτόν είσαι, αν όχι 100% λίγο λιγότερο, σίγουρος πως το μικρόβιο που σε είχε προσβάλει κάνει πλέον το μνημόσυνο του...

Όμως, ενώ έχω δώσει είτε εσκεμμένα, είτε τυχαία, διάφορες αντιβιώσεις στον εαυτό μου μπας και μπορέσω να σκοτώσω αυτό το ατίθασο μικρόβιο που μου έχει καταστρέψει το μυαλό, αυτό μοιάζει να βρίσκεται ακόμη εκεί...ανέπαφο και αγέρωχο, να συνεχίζει αλύπητα τις εργασίες αποικοδόμησης του εγκεφάλου μου...

Και αν μερικές φορές νιώθω ότι έχω απαλλαγεί από αυτό, δεν περνάει πολύς καιρός που επανεμφανίζονται τα συμπτώματα...και τότε απογοητεύομαι για ακόμη μία φορά...

Και μετά έρχονται οι σκέψεις:

Μήπως δεν είμαι αρκετά δυνατή για να το αντιμετοπίσω;
Μήπως οι άμυνες μου έχουν εξασθενίσει;
Μήπως δεν θέλω στην ουσία να το αποβάλλω γιατί έχω συνηθήσει και έχω μάθει να συνυπάρχω με αυτό;
Μήπως έχω αρχίσει να φοβάμαι πως στη συνέχεια θα εισβάλουν και άλλα μικρόβια τα οποία μπορεί να μου κάνουν μεγαλύτερη ζημιά;


Θα σταματήσει ποτέ να πολλαπλασιάζεται και να δημιουργεί νέες σκέψεις;