Black Swamp Village

Έτσι, πάντα να χαμογελάς...
Κι ας μην είμαι εγώ αυτή που κοιτάς.
Γιατί πια δεν με κοιτάς στα μάτια.
Γιατί γίνεσαι και γίνομαι κομμάτια.
Να χαμογελάς όμως.
Πάντα να χαμογελάς.
Μ' εκείνο το γλυκό χαμόγελο που κρύβει κάπου μια ντροπή.
Μ' εκείνο το γλυκό το βλέμμα που δεν ψάχνει διαφυγή.

Κι εγώ θα είμαι κάπου πιο πέρα.
Κι ας έχει μείνει η καρδιά μου εκεί...

Μπορεί να νιώθω σα νεκρή
μα θα έρθεις κάποια μέρα να με επαναφέρεις στη ζωή...

Κι όταν με κοιτάξεις από απόσταση αναπνοής
θα θυμηθώ ότι τα δυο σου μάτια δεν είχαν το ίδιο χρώμα εξαρχής...

Summertime Memories

Μία φωτογραφία είναι η αγαπημένη μου...

Την έβγαλα το περασμένο καλοκαίρι.

Ήταν αρχές Ιούλη, νωρίς το πρωί.

Ο ήλιος είχε ξεπροβάλει πριν λίγες ώρες και αγκάλιαζε απαλά το δέρμα.

Διαφωνούσαμε προς τα που θα γυρίσει η σκιά.

Είχα δίκιο...

Η θάλασσα γαλήνια και απέραντη.

Εσύ πολυλογάς, όπως πάντα.

Κι εγώ;

Εγώ ήρεμη και....... ερωτευμένη!

Μ' εσένα, με την ακρογιαλιά, με το γλυκό αεράκι.

Έτρεμα από την ένταση.

Το φόντο ήταν απλά το περιτύλιγμα.

Το ''ζουμί'' ήταν το συναίσθημα...

Ήσουν εκεί και ήμουν εκεί.

Τράβηξα την φωτογραφία...

Είναι η ωραιότερη που έχω αντικρίσει ποτέ!

Δεν μπορώ όμως να σου την δείξω...

Όχι σου λέω. Μην επιμένεις. Έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται.

Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει εκτυπωμένη.

Υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι μου.

Μια εικόνα που δεν σβήνει...

Τι τα χρειαζόμαστε άλλωστε τα μηχανήματα;

Το μυαλό κάνει την καλύτερη δουλειά!