Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Φάτσες που σε κάνουν να κολλάς...(?)

Χμμμμμ....μου φαίνεται αρκετά αστείο αλλά έχω να πώ ότι....
Πριν από λίγο μια φίλη μου είπε πως η φάτσα του ακατανόμαστου είναι από αυτές τις φάτσες ανδρών που σε κάνουν να κολλάς μαζί τους...είναι τα μάτια? είναι το βλέμμα? είναι το ύφος?
Λέει ότι της θύμιζε έναν τύπο που είχε καψουρευτεί κάποτε...όχι η φάτσα, αλλά το πως κοιτάζει...

Ισχύει άραγε αυτή η θεωρία? υπάρχουν χαρακτηριστικά προσώπου ανθρώπων που σου δημιουργούν αυτή την έλξη? η οποία βέβαια καταλήγει σε μαρτύριο?

Και το δεύτερο πράγμα που μου είπε είναι ότι οι μουσικοί είναι η χειρότερη ''φάρα'' με την οποία μπορείς να μπλέξεις...και ότι φέρονται σαν ζώα...ζούν σαν ζώα...πίνουν σαν ζώα....κάνουν σέξ σαν ζώα...
Δεν κατογορούμε φυσικά τον τρόπο που κάνουν όλα αυτά τα ζωάκια, απλά αναφερόμαστε στο γεγονός ότι τα κάνουν όλα αυτά χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί...απλά τα κάνουν γιατί αυτό έχουνε μάθει...

Αυτό το πράγμα περί μουσικών το έχω ακούσει άπειρες φορές αλλά σίγουρα δεν με πείθει...
Κατατάσσω αυτόν τον διαχωρισμό στις ανόητες γενικοποιήσεις όπως :
οι γυναίκες λένε ''Ολοι οι άντρες ίδιοι είναι..γουρούνια''
οι άντρες από την μεριά τους λένε ''γυναίκες...τι περιμένεις...''

και βέβαια ο άλλος λόγος είναι ότι, επειδή θέλω κι εγώ να θεωρούμαι μια -πρακτική- μουσικός, δεν δέχομαι ότι μια τέτοια γενικότητα μπορεί να ισχύει...


Χρόνια σου πολλά λοιπόν.....
Η καλύτερη ευχή που μπορώ να σκεφτώ είναι τώρα που μεγάλωσες κατά έναν χρόνο να πάψεις να φοβάσαι για το αύριο και να ζεις όσο πιο έντονα μπορείς....(ακόμη και χωρίς εμένα)....γιατί η ζωή είναι μικρή και πρέπει να την σπαταλάμε όσο καλύτερα μπορούμε....

Υ.Γ.
Αυτή την στιγμή θα ήθελα να χτυπήσει το κινητό μου και να είσαι εσύ...
Δεν πρόκειται όμως να συμβεί αυτό γιατί δεν υπάρχει θεός να εισακούσει τις προσευχές μου....

1 σχόλιο:

  1. Δεν θέλω να σχολιάσω, παρά 2 μόνο πράγματα...
    Πράγμα νο 1: Το ξέρεις, πως όταν χτυπήσει το τηλέφωνο σου και θα είναι αυτός, δεν θα θες εσύ να το σηκώσεις (πόσο ανακουφιστικό μου φαίνεται αυτό κάθε φορά που το σκέφτομαι)

    Πράγμα νο2: Το κομμάτι ανατριχιάζει ακόμα και τα μαλλιά της Barbie μου!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή